Gene hap gidelim.
Önce aksiyomlarda anlaşalım (not: doğruluğu ispatsız olarak kabul edilen önerme demektir).
• Kurumlar, gerekliyse her şeyin eğitimini yapabilir.
• Dolayısıyla gereksiz olan hiçbir eğitim kurumları ilgilendirmez.
• Androgoji disiplini (yetişkin eğitimi) der ki, yetişkinlerde eğitmenin kim olduğu, eğitimin konusu kadar önemlidir.
Şimdi bunları eylem adımlarına dönüştürelim:
1- Eğitim ihtiyacı tam belirlenmeden kurumlar eğitim almaz.
2- Eğitim ihtiyacı; çalışanların ve müşterilerin isteklerinden, itirazlarından ve şikayetlerinden ya da süreç sorunlarından çıkarılır.
3- Her eğitmenin iyi bildiği bir veya birkaç konu olabilir. Eğitim yöneticisinin birinci vazifesi bunları bilmektir. Bu, deneye yanıla bulunur.
Demek ki eğitim teklifi isterken şunları biliyor olmamız gerekir:
1- Tam olarak neyin eğitimini istiyoruz? (bilgi, beceri ve/veya davranış olarak)
2- Tam olarak kimden istiyoruz?
Yoksa ver bir şablon eğitim adı, önüne gelene ‘bize bir içerik yollar mısınız?’ demek eğitim teklifi almak değil.
Eğitim satın alması, eğitmenin keyfine kalmış içeriklerle ve açık eksiltme usulü ihaleyle olmaz.
Alperen BAYAR dedi ki:
Teşekkürler süper olmuş