Şöyle bir ‘ilk’ Renault Mais’e aittir: Bir genel müdürün İK blogger’larını ağırlaması ve onlarla bir eğitim projesini paylaşması. Kendi adımıza değil, blogger’lık kavramı adına gurur verici. Büyük sorumluluk yükler bu bize. Teşekkür ederiz sayın İbrahim Aybar. Çok özenle hazırlanan ekibinize de.
Şimdi İK tekniği açısından konuya giriyoruz.
Projenin adına Renault Akademi’nin MBA’i demişler. Basın bülteninde bir yerde ‘mini MBA’, bir yerde ‘MBA tarzında eğitim programı’ olarak geçiyor. Bildiğimiz ‘Management Trainee programı’ (yönetici adayı yetiştirme mi demeliyim?).
Gayet spesifik bir hedef kitlesi var: Önemli bayilerin (resmi dille yetkili satıcı) ikinci kuşağı. Otomotiv sektöründe ‘satan’ onlar; dolayısıyla üreticilerin varlık sebebi gibiler. Aslında büyük bayiler dediğiniz, hani şu dillerden düşmeyen meşhur kobiler. Bahsettiklerimiz de onların ‘Y’leri:)
Akademi, bu özel çocukları akademik formasyonla ve Renault kültürüyle tanıştırmak için kurulmuş. Olayın etüt edilmeye değer noktası burada!
Mini MBA 9 aya yayılmış, 6 modül halinde, 26 günden ibaret: Genel işletme bilgisi, inovasyon, ilişki yönetimi, finans, işletme simülasyonu/proje hazırlama ve Fransa’da ziyaretler bölümü.
Buyurun bunlar da artı-eksi yorumlarım:
- Bilgi Üniversitesi Yönetici Geliştirme Merkezi ile işbirliği sanki daha değişime ve geliştirmeye açık gibi duruyor. Bu haliyle fazla kuramsal.
- Her gruba 10 kişi alıyorlarmış. Bu sayı, özel ilgi gösterilecek katılımcılar demektir. Demek ki neredeyse bire bir ilgileniyorlar. İyi.
- Seçme parametreleri resmen pragmatik: Çok satan bayi olsun, aile istesin, evlat istesin, bu kadar. Ama grupları kümelemek için daha sofistike kriterler lazım. Yoksa grup içi heterojen olma sorunlarına yol açar.
- Eğitim tekrarları (rappel’ler) henüz muğlak. Bugüne kadar 45 mezundan bahsediyoruz. Her biri bir vaka demektir. Zamana yayılmış şekilde tek tek takip edilebilirler. Onlar, Renault’nun geleceği demek. Değer.
- Eğitimlerin ölçme-değerlendirme yöntemini sordum. Ödev olarak verilen bir projenin belirli kriterlerle değerlendirilmesi dediler. Özellikle farkındalık bölümü çok daha derin olmalı. Pre-post testler, tutum ve beklenen davranış envanterleri, yetkinlik ölçümleri..
Sonuç..
Bu proje, örnek olabilecek (benchmark anlamında) gerçek bir eğitim vakasıdır. Dinlemeye ve anlatmaya değerdi.
