Önce terimde anlaşalım. Etik, ethica, ethos.. Adet, gelenek, görenek.. Yani manevi ilkeler. Kendi ahlak ilkelerimiz. Bilinçli olarak vazgeçmek istemediğimiz ahlaki davranışlarımız.Onun için genellikle “personal ethics” olarak geçer.
Şimdi bu davranışlardan, istifa ederken yapılabilecekleri konuşalım.
Bu kadar giriş açıklamasından sonra, kişiden kişiye fark edebileceğini söylememe gerek var mı?
İstifa bir veda değildir. Hiç belli olmaz bir daha nerede karşılaşacağınız. Demek ki kural 1: Kötü ayrılmak yok.
Mesela laf geçirmeli bir veda e-mail’i yok.
Geçmişte içe atılan hınçları kusmak yok.
Son günlerde işleri bâriz savsaklamak yok.
Kalanlara, kurumla ya da yöneticilerle ilgili kötüleme yok.
Kural 2: Hassas belgelere dokunmayın. Hiçbir belge, uğrunda şeref lekeleyecek kadar önemli değildir. Muhtemelen hiç lazım olmayacaktır zaten.
Kural 3: Gittiğiniz yerde eskiyi eleştirmeyin. Sebebi çok basit. İlk akla gelen şu olur: “Bize de yapar”.
Kural 4: Zimmetinizdekileri geri vermede hiç sorun çıkarmayın.
Bunların dışında isterseniz ibranameyi imzalamayın. Dava açın.
O başka, istifa etiği başka.
